WINTERSWIJK / ACHTERHOEK – Op zaterdag 18 januari staat in Theater de Storm in Winterswijk de toneelvoorstelling De Gorgels. Het is een fantasierijke en spannende voorstelling voor alle kinderen tot negentig jaar en iedereen daarboven. Het populaire boek De Gorgels van komiek Jochem Myjer is bewerkt voor de hele familie. Dat betekent dat je met Melle op avontuur kunt om de Gorgels te redden. Joebelabambam!
Een fragment uit de voorstelling van De Gorgels. – Foto: De Storm
Wie liefhebber is van De Gorgels, kan binnenkort zijn hart ophalen in…het theater! Misschien goed om meteen te melden dat Jochem Myjer geen onderdeel van het creatieve team is dat de voorstelling maakt. Wel heeft hij zijn goedkeuring gegeven aan de theaterbewerking en is hij groot fan. Twee belangrijke rollen in de voorstelling worden gespeeld door Billy de Walle (29) en John Buijsman (71). Billy speelt natuurlijk Melle, de jongen die vriendschap sluit met zijn Gorgel Bobba, en samen met hem op avontuur gaat. John is de opa van Melle – ‘De Krulman’ – en bespeelt de pop van De Grijze Gorgel, zeg maar het opperhoofd van de Gorgels.
Waar vinden jullie dat de voorstelling over gaat?
John: “Wat ik er fijn aan vind en dat hoop ik voor alle kinderen in de wereld, is dat je een beschermengeltje op je schouder hebt. Want laten we niet gek doen, er zijn heel veel kinderen die dat op het moment niet hebben. En kinderen hebben er eentje nodig, omdat de wereld niet zo leuk is als hij eruitziet. Dat vind ik de schoonheid van dit verhaal: de beschermengel.”
Billy: “O mooi John, zeker waar. Voor mij gaat het over vriendschap. Het eerste waar ik aan denk is die speciale band tussen Bobba en Melle. Die snel groeit en voor mij heel logisch voelt. Melle voelt zich niet altijd serieus genomen, vooral niet door volwassenen, maar als hij merkt dat Bobba dat wel doet, wordt de band tussen hen heel sterk. Een Gorgel is voor Melle als een knuffelbeestje voor mij vroeger. Iets kleins, wat heel veilig voelt en wat ook altijd in je buurt moet zijn.”
Midden in de nacht wordt Melle wakker. Er zit een vreemd wezentje op de rand van zijn bed. Het lijkt wel een bolletje wol, met armpjes en beentjes en twee harige, puntige oren. Maar als Melle het licht aandoet, is het wezentje verdwenen. Als hij er op school over vertelt, lacht iedereen hem uit. Zelfs papa, die bioloog is, zegt dat het onzin is, dat zulke wezentjes niet bestaan. Maar Melle weet zeker wat hij gezien heeft… Hij gaat met zijn superogen op onderzoek uit en ontdekt dat hij een Gorgel heeft die over hem waakt: Bobba. Ze worden dikke vrienden en als er gevaar dreigt, verzint Melle een plan.
Lijkt de voorstelling op het boek?
Billy: “Ja, we hebben in ieder geval ons best gedaan om het heel dicht bij het boek te houden. Op de eerste dag van de repetities zei Jos Thie, de regisseur, dat het script een soort recept is. Hij zei er ook bij: ‘Als we alles doen wat er staat, komt het goed. Het verhaal is de sleutel.’ Ik moet zeggen: hij heeft gelijk gehad, als we tijdens de repetities twijfelden was dat omdat we toch afweken van wat er letterlijk stond.”
Het is natuurlijk al een heel beeldend en fantasierijk verhaal…
John: “Ik las het voor aan mijn kleinzoon, die toen vier jaar was. Hij vond het nog een beetje te spannend. Dat zegt genoeg toch? Maar we kunnen inderdaad veel suggereren met weinig in deze voorstelling. De fiets is een fiets, maar de meeuwen zijn bijvoorbeeld van schuimrubber. En dan die poppen! Hoe iemand als actrice Kim van Zeben daar mee speelt… Sommige scènes heb ik vanuit de coulissen al heel vaak gezien en elke keer raak ik ontroerd.”
Billy: “Herkenbaar! Sommige dingen hebben mij ook echt verbaasd. Hoe de grote veldslag aan het eind van het verhaal er op het podium eruitziet bijvoorbeeld. Ik dacht eerst: hoe gaan we dit doen?! Maar uiteindelijk blijkt: hoe simpeler, hoe beter. Al zit er natuurlijk ook veel techniek bij.”
Jullie zijn vast allebei uitgekozen voor dit stuk vanwege de krullen in jullie haar?
Billy en John moeten lachen. John: “Dat zal zeker meegespeeld hebben.”
Billy: “Ook bij mij zijn mijn krullen een voordeel geweest.”
Wat is Melle voor jongen?
Billy: “Ik heb het gevoel dat Melle het best moeilijk vindt om echt te focussen op iets. Waardoor hij door zijn omgeving soms ook niet helemaal begrepen wordt. Hij wordt denk ik een beetje sloom gevonden of een chaoot, terwijl hij juist veel aandacht heeft voor details, vooral in de natuur. Waar anderen uit het raam staren, zit hij de bijzonderheden van een musje te bekijken. Melle is ook een jongen die heel erg open staat voor avontuur. Dat vind ik heel leuk: hij heeft er zin in. Zodra hij ruikt dat er met Bobba, zijn Waakgorgel, iets te beleven valt, wil hij dat zeker aangaan.”
Wat is de relatie met zijn opa, de Krulman?
John: “Ze hebben allebei superogen, alleen die van mij hebben me al een tijd terug in de steek gelaten… Die gedeelde gave schept een bijzondere band. Opa neemt Melle serieus als het om de Gorgels gaat en ze brengen graag tijd samen door. Gelukkig kan ik als opa gewoon mezelf spelen, want ik ben in het echte leven dus ook opa. Ik loop rond in een tuinbroek, achter oma aan en ben soms een beetje klunzig.”
Billy: “Ja, opa heeft zijn superogen doorgegeven aan zijn kleinzoon en dat schept echt een band. Maar ik denk dat ze elkaar ook heel erg vinden in de liefde voor de natuur, ze kunnen zich prima vermaken met kijken naar alle vogels op het Eiland, waar opa woont. Ik herken dat bij mijn eigen vader. Wij houden allebei ook heel erg van vogels, dus we gaan graag samen naar het bos om te luisteren en te kijken. Leuk dat dat terugkomt in deze voorstelling, het kost mij totaal geen moeite om me in te leven in Melle, haha.”
De muziek, gecomponeerd door Rogier Bosman, speelt ook een belangrijke rol in deze voorstelling toch?
Billy: “Ik vind de muziek geweldig, hij is ingespeeld door het beroemde Dudok Quartet. Het helpt mij als acteur heel erg. Ik kan er bij wijze van spreken in gaan liggen en ik vind het leuk dat zulke ‘serieuze’ muziek in een familievoorstelling zit.”
John: “Ja, de muziek is fantastisch, de voorstelling wordt er heel filmisch door. En het past heel erg in het verhaal. Het tilt de voorstelling op, vind ik. We nemen kinderen serieus, want zij nemen de Gorgels serieus. Dan is het onze taak om dat in de voorstelling ook te doen en de muziek ondersteunt ons daarbij.”
Geschreven door Rinske Wels
Mail ons!
Heb jij een tip of opmerking? Mail naar de redactie: redactie@1achterhoek.nl.