–
ZIEUWENT – De erkenning voor de zelfslachtende slager als immaterieel erfgoed in juni van dit jaar door Unesco heeft slager Herman Beerten en zijn vrouw Sonja uit Zieuwent niet kunnen helpen. Het is de regeldruk en de permanente aanwezigheid van een dierenarts met een keurmeester in hun bedrijf die elke handeling nauwlettend volgen en dat niet alleen: het jaagt de uitvoering van het ambacht op onnodige hoge kosten. “De laatste twee jaar ging ik met steeds minder zin naar mijn werk” wat Herman Beerten deed besluiten geheel te stoppen. Zaterdag 23 juli kwam er na 92 jaar en drie generaties een einde aan hun Slagerij en Slachterij H. Beerten & Zn aan de Dorpsstraat 17 in Zieuwent.
Er zijn nog maar weinig slagers die zelf hun dieren slachten. De toenemende regelgeving, de controles plus de bijbehorende kosten en administratieve lasten, vormen een belemmering dit slagersambacht door te zetten of verder door te ontwikkelen. In de afgelopen vijf jaar nam het aantal zelfslachtende slagers in Nederland met twintig procent af. Bij de brancheorganisatie KNS (Koninklijke Nederlandse Slagers) staan er over heel Nederland nog maar 83 van deze slagers ingeschreven. Op het kaartje van de Achterhoek zijn er nog maar vier te vinden: in Ulft, in Varsseveld (islamitisch), in Laren en tot voor kort dus nog een zelfslachtende slager in Zieuwent.
Door strikte strengheid is ambacht niet meer vol te houden
Zelfslachtende slagers vormen een cruciale schakel in de regionale voedselketens’, stelt de KNS. ‘De korte keten van de zelfslachtende slager is een voorbeeld van een duurzame voedselketen. Daarnaast staat respect voor de dieren centraal en wordt de intrensieke waarde van het dier erkend door elk onderdeel te benutten’. Van die erkenning en de recente erkenning van Unesco voor het ambacht bleef voor Herman en Sonja Beerten helemaal niets meer over door het permanente toezicht op al wat ze vakinhoudelijk doen. “Onder het mom van ‘bij twijfel direct schrijven, heb je bij het minste en geringste een boete aan je broek. Daar ging ik slecht van slapen en was bezig met prakkeseren wat de volgende dag weer geven zou”, zegt Herman. Ik heb het mooiste beroep van de wereld, maar kon het om die reden mentaal en psychologisch niet langer meer volhouden.”
‘Het staat in de wet!’
Daarnaast speelde de hoge kosten voor de aanwezigheid van de dierenarts met een keurmeester de Zieuwentse slager parten. Per dag kostte hem dat 1800 euro. “Dat kan ik met de vijf personeelsleden niet meer bij elkaar verdienen. Wij moeten aan kosten net zoveel bij elkaar brengen als de grote slachthuizen. Ik heb dit een paar keer aangegeven bij de NVWA (Nederlandse Voedsel en Warenautoriteit) waarvoor ‘deze dokter en de keurmeester’ hun werk doen, maar zij zeggen: ‘het staat in de wet’. In een klein dorp kan alleen een slagerswinkel niet uit, maar in de combinatie met een slachterij ging het heel lang goed. We zijn begonnen als een dorpsslagerij. Mijn opa startte met een paar koetjes en varkens. Later kwamen er de huisslachtingen bij en toen ‘voor’ de ruimte te klein werd is er in 1980 ‘achter’ een nieuw slachthuis bijgebouwd om te slachten en te leveren aan collega’s. De combinatie was een hele leuke service voor Zieuwent en voor ons kon het slagersedrijf zo bestaan. De mensen in Zieuwent hebben er altijd veel plezier en geluk mee gehad.”
De slager uit het dorp verdwijnt
“Het is een prachtig ambacht: we hebben goeie reacties van klanten gehad, dat ze al die jaren goed hebben gehad”, zegt Herman Beerten met een geëmotioneerde verheven stem. Klanten vinden het een aderlating voor Zieuwent waar nog een supermarkt, een bakker en zelfs een schoenmaker is. “Heel jammer. Ze hadden goede producten en een goede bediening.” Op de laatste dag van het bestaan van Slagerij en Slachterij Beerten & Zn is er een erehaag neergezet met daarin kaartjes gehangen door klanten voor het definitieve afscheid. Sommigen nemen het op voor de moeilijke beslissing die het Zieuwentse familiebedrijf genomen heeft: ‘je wordt door de regering vakkundig uitgebeend’, staat er op een van de kaartjes te lezen. Daarmee is de zelfslachtende slager in het dorp voorgoed verleden tijd geworden als duurzame voorziening in de lokale voedselketen.
Geschreven door Eveline Zuurbier op 2022-07-28 10:27:44
Mail ons!
Heb jij een tip of opmerking? Mail naar de redactie: redactie@1achterhoek.nl.